Pinot noir: klejnot Burgundii

Powszechnie sądzi się, że burgundzkie wina należą do najprzedniejszych trunków na świecie. Niebezpodstawnie, w Burgundii powstają szlachetne i dostojne wina czerwone oparte o szczep pinot noir oraz wyśmienite białe, odmiany chardonnay. W niniejszym artykule skupimy się jednak na pinot noir. To bardzo  wymagający, trudny w uprawie i wcześnie owocujący szczep, łatwo przemarzający i wydający owoce o nad wyraz cienkiej skórce, przez co powstające z nich wino może być lekkie i zwiewne, ale jeśli grona zebrane zostaną zbyt późno – będzie zbyt mocne i za słodkie. Pinot noir uprawiany jest przede wszystkim w środkowej części regionu Burgundii (Côte-d’Or) i wymaga umiarkowanego klimatu: nie za ostrych zim, niezbyt gorących okresów letnich i długich, słonecznych jesieni. Poza Burgundią odmiana ta spotykana jest też w innych regionach Francji (Alzacja, Sabaudia i Szampania) i poza jej granicami, m.in. w północnych Włoszech (pinot nero), w Niemczech (Spätburgunder), Szwajcarii, Austrii, Chorwacji, Bułgarii, Rumunii, Mołdawii, Czechach oraz na Węgrzech. Pinot noir spotykany jest również w innych częściach świata. Chętnie uprawiają go Nowozelandczycy, Australijczycy, sięgają po niego także winiarze z RPA, Stanów Zjednoczonych i Chile. Wyjątkowość szczepu pinot noir przejawia się jeszcze w jednej dziedzinie: im niższy plon owoców, tym wyborniejszy powstanie z nich trunek. I chyba to stanowi o fakcie, że pinot noir faktycznie jest klejnotem Burgundii.

Pinot noir – charakter wina

Nos oferowany przez odmianę pinot noir to często aromat malin, truskawek, wiśni i fiołków, jednak szczep ten stosunkowo dobrze odzwierciedla charakter terroir, zatem aromat i smak wina zależeć będzie od miejsca położenia uprawy, średnich temperatur, składu i odczynu pH gleby itd. Dawniej było to wino o charakterze aromatu, można by rzec, rustykalnym, obecnie nabrało jednak nieco szlachetności. Wino z odmiany pinot noir ma niezbyt skoncentrowane, lekkie i łagodne ciało o dosyć wyraźnej kwasowości, do tego przejrzystą i niezbyt intensywną suknię o odcieniu od ciemnego różu do rubinu. Zawiera przeciętnie 13% alkoholu, niezbyt dużą ilość garbników (z powodu wspomnianej już cienkiej skórki owoców), nie wymaga zbyt długiego leżakowania i nadaje się do picia w zasadzie od razu, jednak po dekadzie leżakowania nabiera bardzo aksamitnego sznytu. Wyśmienicie sprawdzi się z kaczką, dziczyzną, miękkimi serami dojrzewającymi czy z duszonym w nim kapłonem.