Riesling – zapomniany skarb Niemiec

Niemcy kojarzone być mogą z wieloma produktami, które rozsławiły na cały świat niemiecką gospodarkę, ale mało kto poproszony o wymienienie kilku z nich wspomni o niemieckim białym winie. Zupełnie niesłusznie, bowiem w dziedzinie wyrobu win (szczególnie właśnie białych) Niemcy osiągnęli niemal absolut. Najsłynniejszym szczepem winorośli uprawianym w Niemczech jest riesling. Jego sadzonki pojawiły się w państwach niemieckich w XV w., a pod koniec XIX w. wino riesling postrzegane było przez amatorów tego trunku jako najlepsze na świecie, pozostawiając konkurentów z innych krajów mocno w tyle wyścigu (głównie chardonnay i sauvignon blanc). Jednak okres wojen i zniszczenie niemieckiej gospodarki zaowocowały w latach 60. I 70. XX w. produkcją taniego, słodkiego wina, które niemal na trwałe skojarzyło się smakoszom jako typowe wino niemieckie. Jednocześnie gusta konsumentów skierowały się ku winom wytrawnym, nie bez znaczenia zapewne było również trudne do wymówienia i zapamiętania niemieckojęzyczne nazewnictwo. Wszystko to sprawiło, że riesling stał się zapomnianym skarbem Niemiec. I pewnie stan ten trwałby do dziś, gdyby po sadzonki rieslinga nie sięgnęli w międzyczasie producenci win z innych krajów, przede wszystkim Nowej Zelandii, Australii, USA i Chile. Dzięki nim riesling odzyskał swoją utracona pozycję i na powrót zagościł na stołach miłośników wina. A jakim winem właściwie jest ten riesling?

Riesling: ogólne wiadomości

Riesling jest winem ze szczepu winorośli o tej samej nazwie, uprawianej powszechnie w krajach niemieckojęzycznych (obszar Niemiec, Austrii, Szwajcarii) oraz doń sąsiadujących, m.in Francji (z wybornego rieslinga słynie Alzacja), Węgier, Czech, ale także w północnych Włoszech, Mołdawii, Ukrainie, wspomnianych już wcześniej Australii, Nowej Zelandii i USA, do tego w RPA, Chile, a nawet w… Chinach. To wyjątkowo niejednoznaczny, złożony trunek, na jego walory ma bowiem przemożny wpływ pochodzenie. Oznacza to ślad, jaki odciska terroir na ostatecznym bukiecie smakowo-zapachowym rieslinga. Jego cechą charakterystyczną jest wysoka kwasowość (równoważona cukrem, przez co wiele osób niesłusznie go skreśla) oraz silne aromaty owocowe, z przewagą cytrusów, moreli i ananasa, ale i nutą bardziej swojskich owoców – truskawek, śliwek, jabłek (szczególnie młody riesling) czy aromatami kwiatowymi. Kolejną ważną kwestią jest występowanie w kilkuletnich rieslingach goût de pétrole, aromatu benzyny (lub nafty), co odstręcza wielu mniej wprawionych amatorów wina. Rieslingi doskonale się starzeją i nawet po kilkudziesięciu latach wciąż mają w sobie powiew świeżości młodego trunku. Na rynku znajdziemy wina z tego szczepu zarówno o wyjątkowo wytrawnym smaku, jak i bardzo słodkie. Wszystko to przez stopień dojrzałości zbieranych winogron, który również definiuje charakter rieslinga. Wyróżnić można wina z wczesnego zbioru winogron (Kabinett, z reguły lekkie i wytrawne), późnego zbioru (Spätlese, bardziej dostojne i szlachetne, tak wytrawne, jak i słodkawe), do tego wina produkowane z wyselekcjonowanych, najdojrzalszych owoców (Auslese), owoców porażonych szlachetną pleśnią (Beerenauslese i Trockenbeerenauslese, najczęściej bardzo już słodkie) oraz tych już przemrożonych (Eiswein, słodkie). Ze względu na tak ogromną różnorodność trunku riesling sprawdzi się do wielu dań: ryb, drobiu, owoców morza, dań sporządzanych na bazie kapusty, warzyw, dań orientalnych i deserów, zwłaszcza owocowych.